می‌نویسم، چون می‌دانم هیچ گاه نوشته‌هایم را نمی‌خوانی، حرف

  نمی‌زنم، چون می‌دانم هیچ گاه حرف‌هایم را نمی‌فهمی، نگاهت نمی‌کنم،

  چون تو اصلا نگاهم را نمی‌بینی، صدایت نمی‌زنم، زیرا اشک‌های من برای

  تو بی‌فایده است، فقط می‌خندم، چون تو در هر صورت می‌گویی من

  دیوانه‌ام

[+] نوشته شده توسط مجتبی صمدی در 11:7 | |

[+] نوشته شده توسط مجتبی صمدی در 10:55 | |

مي ترسم از نبودنت...

 

 

 

[+] نوشته شده توسط مجتبی صمدی در 10:48 | |

 دلم همچو آسمان،پر از ابرهای بارانیست، ای کاش دلم امشب بگرید،

شاید که بغض عشق در چشمانم بشکند....

[+] نوشته شده توسط مجتبی صمدی در 10:43 | |

 چقدر دوست داشتم یک نفر از من می پرسید چرا نگاه هایت آنقدر غمگین است؟چرا لبخندهایت

تلخ و بیرنگ است؟ اما افسوس که هیچ کس نبود ...همیشه من بودم و من و تنهایی پر از

خاطره ... آری با تو هستم! با تویی که از کنارم گذشتی و حتی یک بار هم نپرسیدی چرا

چشمهایم همیشه بارانی است 

[+] نوشته شده توسط مجتبی صمدی در 10:38 | |

یادته؟

یادته؟                                       

[+] نوشته شده توسط مجتبی صمدی در 11:32 | |